Οι τεχνικές στην οπτικοποίηση έχουν εξελιχθεί σημαντικά με την πάροδο των ετών, παρέχοντας ολοένα και πιο ακριβείς απεικονίσεις που δίνουν στους σχεδιαστές μια ρεαλιστική άποψη του έργου τους πριν ακόμη ολοκληρωθεί. Για τους σχεδιαστές και τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζονται, ο στόχος μιας οπτικοποίησης είναι να απεικονίσει τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά ενός τρισδιάστατου χώρου που δεν έχει ακόμη κατασκευαστεί ή βρίσκεται στη διαδικασία κατασκευής, χρησιμοποιώντας εικόνες που σχεδιάζονται με το χέρι ή τον υπολογιστή, βίντεο, ακόμη και πλατφόρμες εικονικής πραγματικότητας. Όλα αυτά τα εργαλεία χρησιμεύουν ως τρόπος ζωής μιας ιδέας, είτε για πελάτες ή κριτές σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό.
Η αρχιτεκτονική οπτικοποίηση, παρουσιάζει μια πιο ρεαλιστική εικόνα του τελικού αποτελέσματος, καθώς παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις διαστάσεις και τις λεπτομέρειες. Με άλλα λόγια, είναι μια ολοκληρωμένη συνολική εικόνα, μια απόδοση που συνδυάζει τα σχήματα, το φωτισμό, τις σκιές, τις υφές, τα χρώματα και τους τόνους της δημιουργίας ενός αρχιτέκτονα.
Στην αρχιτεκτονική οπτικοποίηση, η χρήση αυτών των ίδιων εργαλείων προσφέρει μια ευκαιρία για τη μετάδοση μεγάλου όγκου ιδεών και πληροφοριών που υπερβαίνουν τις μετρήσεις και τις τεχνικές, τις οποίες τις περισσότερες φορές χάνονται από μη εκπαιδευμένα μάτια. Αντ 'αυτού, οι θεατές μπορούν να δουν το πλήρες πλαίσιο ενός έργου, δηλαδή πού θα κατασκευαστεί, πώς θα χρησιμοποιηθεί και ποιος θα το χρησιμοποιήσει.
Η αναζήτηση ενός γρήγορου οπτικού αντίκτυπου δεν είναι κάτι νέο. Στη ζωγραφική, μπορούμε να το δούμε από την εποχή του Μπαρόκ, όπου το φως, το chiaroscuro και οι τόνοι γίνονται τα απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία συγκεκριμένων αισθήσεων. Άλλες καλλιτεχνικές κινήσεις που ορίστηκαν από την οπτική ατμόσφαιρα ήταν ο Ρομαντισμός και ο Ιμπρεσιονισμός, όπου η χρήση του χρώματος και του φωτός συχνά ήταν υπερβολική για να ενισχύσει τη συναισθηματική εμπειρία του θεατή, δημιουργώντας συναισθήματα ηρεμίας, γαλήνης ή ακόμα και έντασης. Όπως εξηγείται από τη ζωγραφική και τη φωτογραφία, οι εικαστικές τέχνες πάντα έδιναν έμφαση στο ρόλο του φωτός, της σκιάς και των χρωμάτων στη διέγερση συνειδητών και υποσυνείδητων αντιδράσεων από τους θεατές. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη τεχνικών και εργαλείων που επιτρέπουν στους εικαστικούς καλλιτέχνες να χειραγωγούν την οπτική ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας τα πάντα από καμβά, χαρτί και, πιο πρόσφατα, οθόνες και εμπνέουν τα συναισθήματα του κοινού τους.
Πηγές εικόνων και άρθρου:
Comentários